امروزه جهت طراحی بسیاری از سیستم‌های پیچیده که شامل زیر سیستم‌های مختلف و شاخه‌های علمی متفاوت هستند دانش مهندسی سیستمی نیاز است. بعنوان مثال در طراحی یک ماهواره به عنوان یک سیستم فضایی شاخه‌های مختلف مهندسی ازجمله هوافضا، برق،کامپیوتر، مکانیک، مواد و غیره مورد نیاز است. دانش مهندسی سیستمی، با ایجاد ارتباط بین شاخه‌های مختلف و مدیریت کلان پروژه‌هایی چنین پیچیده، موجب پیش‌برد کارآمد پروژه‌های بزرگ می‌گردد. مهندسی مکاترونیک، در حقیقت کاربردی از مهندسی سیستم در سامانه‌های الکترومکانیکی است.

مهندسی مکاترونیک تلفیق مهندسی مکانیک، الکترونیک، کامپیوتر و کنترل است. این رشته سعی بر آن دارد تا نگاهی یکپارچه به سیستم‌های تشکیل شده از اجزای مکانیکی – الکترونیکی – کنترلی و نرم‌افزاری داشته باشد. هدف مکاترونیک ایجاد و استفاده از ارتباط داخلیِ میان ‌رشته‌های مهندسی مرتبط با اتوماسیون و خودکارسازی است، تا یک نمایه از کنترلِ پیشرفته‏ را در سیستم‌های ترکیبی به خدمت بگیرد.

مکاترونیک در حوزه های مهم و جذابی نظیر اتوماسیون، رباتیک، بینایی ماشین، مهندسی پزشکی، سیستم‌های سرو و ابزار دقیق، سیستم‌های کنترلی و اندازه‌گیری، مهندسی خودرو، کنترل ماشین به کمک کامپیوتر، سیستم‌های خبره، هوافضا و غیره کاربرد دارد. هدف از به کارگیری الگوی مکاترونیک در مهندسی، ایجاد هم‌افزایی در کیفیت محصولات و تکنولوژی‌های توسعه داده شده است.

با توجه به نیاز روزافزون صنعت به استخدام نیروهای ماهر در مهندسی مکاترونیک، تربیت نیروی انسانی در این زمینه بیش از پیش اهمیت یافته است. نکته مهم و اساسی در آموزش مکاترونیک این است که یک مهندس مکاترونیک باید دارای تخصص‌های بین رشته­ای باشد، بدین معنا که تسلط به اصول اساسی مهندسی مکانیک، الکترونیک، کامپیوتر و کنترل، برای او ضروری است چرا که باید قابلیت طراحی در حوزه‌های مختلف و در نهایت تجمیع و یکپارچه‌سازی این حوزه ها را داشته باشد. هم اکنون در تعداد قابل توجهی از دانشکده‌های مهندسی برق و مکانیک در دنیا، گرایش مکاترونیک در سطوح کارشناسی و بالاتر ایجاد شده است.

اعضاء هیأت علمی: