اثربخشی درمان شناختی- رفتاری مذهب محور بر تاب آوری و شادکامی در دانشجویان
هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری مذهب محور بر تاب آوری زوج ها بود. روش پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون است.
جامعه آماری همه زنان متاهل مراجعه کننده به مرکز مشاوره ناحیه یک کرج بود.
با روش نمونه گیری در دسترس, ۳۰ زن دارای تاب آوری پایین با آزمون تاب آوری کانر و دیویدسون (۲۰۰۳), انتخاب شدند و به طور تصادفی, در دو گروه آزمایش و گروه گواه قرار گرفتند.
درمان شناختی رفتاری مذهب محور در ۱۰ جلسه چهل و پنج دقیقه ای به گروه آزمایش داده شد, در این مدت گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نکرد.
مقیاس تاب آوری در پس آزمون دوباره به کار گرفته شد.
تحلیل کوواریانس نشان داد که درمان شناختی رفتاری مذهب محور به طور معناداری با افزایش تاب آوری در ارتباط است (P<0.0001) یافته های این مطالعه نشان داد درمان شناختی رفتاری مذهب محور ممکن است به عنوان روشی موثر برای افزایش تاب آوری در نظر گرفته شود.
اثربخشی درمان شناختی-رفتاری مذهب محور (RCBT) بر تاب آوری به عنوان یک رویکرد درمانی نوین در بهبود کیفیت زندگی و افزایش تاب آوری در بیماران مورد توجه قرار گرفته است.
پژوهش‌ها نشان می‌دهند که این نوع درمان می‌تواند به تقویت باورهای مذهبی و معنوی بیماران کمک کند، که خود منجر به افزایش امید به زندگی و کاهش اضطراب و استرس می‌شود.
در یک مطالعه، نتایج حاکی از آن بود که RCBT تأثیر مثبتی بر کیفیت زندگی و خودکارآمدی بیماران دارد و این اثرات در مراحل پیگیری نیز پایدار باقی مانده‌اند.
با توجه به این یافته‌ها، استفاده از RCBT به عنوان یک روش مؤثر در ارتقاء تاب آوری و کیفیت زندگی افراد، به ویژه در بیماران مبتلا به بیماری‌های مزمن، توصیه می‌شود.
علاوه بر این، پژوهش‌ها نشان داده‌اند که RCBT می‌تواند با آموزش تاب آوری مقایسه شود و هر دو روش در افزایش ابرازگری هیجان بیماران مؤثر هستند.
این درمان به بهبود مهارت‌های مقابله‌ای کمک می‌کند و با تقویت احساسات مثبت و کاهش احساسات منفی، تاب آوری را افزایش می‌دهد.
RCBT به عنوان یک مداخله مؤثر در زمینه سلامت روان و تاب آوری شناخته شده است و می‌تواند به عنوان یک ابزار مکمل در برنامه‌های درمانی مورد استفاده قرار گیرد.