زمینه و هدف: اثرات استرس بر سلامت دانشجویان، به توانایی مقابله آن‌ها بستگی دارد. یکی از راهبردهای مقابله‌ای برای روبه‌رو شدن با شرایط استرس‌زا تاب‌آوری است. با توجه به این که دانشجویان پرستاری تحت تأثیر عوامل استرس‌زای متعددی قرار دارند و از سوی دیگر در برخی از مطالعات تاب‌آوری به عنوان عاملی در سازگاری موفق با تغییرات، توانایی مقاومت در برابر مشکلات و عامل موفقیت در محیط آموزشی مطرح شده است، این مطالعه به منظور بررسی همبستگی استرس درک شده و تاب‌آوری در دانشجویان کارشناسی پرستاری انجام گرفت.
روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه مقطعی از نوع همبستگی توصیفی است. جامعه پژوهش را کلیه دانشجویان کارشناسی پرستاری سال اول تا چهارم دانشکده پرستاری – مامایی تهران در سال تحصیلی ۹۲-۱۳۹۱ تشکیل می‌دادند . حجم نمونه ۳۰۹ نفر برآورد گردید . نمونه‌های مورد پژوهش به روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه‌های استرس درک شده و تاب‌آوری می‌باشد. از آزمون‌ه ای آماری تی‌مستقل و ضریب همبستگی پیرسون در نرم‌افزار SPSS v.14 برای تحلیل داده‌ها استفاده گردید.
یافته‌ها : نتایج نشان داد تقریباً همه دانشجویان کارشناسی پرستاری (۳/۹۹%) سطح استرس درک شده را در حد متوسط و بالاتر گزارش کرده‌اند . یافته‌ها نشان داد بین استرس درک شده و تاب‌آوری همبستگی آماری معنادار و معکوس وجود دارد (۳۸/۰-= r و ۰۰۱/۰ p £ ) .
نتیجه‌گیری: با توجه به همبستگی معنادار و معکوس استرس درک شده با تاب‌آوری در دانشجویان کارشناسی پرستاری، آموزش راهبردهای مدیریت استرس از جمله افزایش تاب‌آوری در طول برنامه ۴ ساله به شکل کارگاه‌های آموزشی و ایفای نقش و سایر روش‌های نوین آموزشی برای آماده کردن آن‌ها جهت ورود به عرصه کار و خدمت در نظام سلامت ضروری به نظر می‌رسد.
استرس درک شده با تاب‌آوری در دانشجویان کارشناسی پرستاری
تاب‌آوری و استرس دو مفهوم کلیدی در روانشناسی هستند که به طور مستقیم بر سلامت روان و کیفیت زندگی افراد تأثیر می‌گذارند.
تاب‌آوری به معنای توانایی فرد در مواجهه با چالش‌ها و سختی‌هاست و به او این امکان را می‌دهد که از تجربیات منفی به عنوان فرصتی برای رشد استفاده کند.
تحقیقات نشان می‌دهند که افرادی که تاب‌آوری بالاتری دارند، معمولاً در برابر استرس و چالش‌های زندگی بهتر عمل می‌کنند و کمتر در معرض مشکلات روانی قرار می‌گیرند.
تاب‌آوری می‌تواند به عنوان یک عامل محافظتی در برابر اثرات منفی استرس عمل کند، به ویژه در شرایط بحرانی مانند همه‌گیری‌ها یا بحران‌های شخصی.
از سوی دیگر استرس به واکنش‌های فیزیولوژیکی و روانشناختی فرد نسبت به عوامل استرس‌زا اشاره دارد.
این واکنش‌ها می‌توانند مثبت (چالش‌برانگیز) یا منفی (تهدیدکننده) باشند.
مطالعات نشان داده‌اند که استرس مثبت می‌تواند به افزایش تاب‌آوری کمک کند، زیرا فرد را به سمت رشد و یادگیری سوق می‌دهد.
در مقابل، استرس منفی می‌تواند تأثیرات مخربی بر سلامت روان داشته باشد و تاب‌آوری را کاهش دهد.
بنابراین، ارتباط بین تاب‌آوری و استرس پیچیده است و بستگی به نوع استرس و نحوه مدیریت آن دارد