اهمیت نظارت و ارزیابی در آموزش عالی – نسبت به سایر نظام ها - دوچندان است. زیرا نظام آموزش عالی به عنوان نظامی پیشرو و تعیین کنندة خط مشی، قادر است زمینه توسعه در ابعاد اجتماعی، فرهنگی و انسانی را فراهم آورد و سایر حوزه ها را تحت تأثیر قرار دهد. به همین منظور آگاهی از میزان تحقق اهداف آموزش عالی و به تبع آن دانشگاه و اطلاع از نارسائی ها و نقاط قوت (وضعیت موجود) از ابزارهای لازم و اساسی است که می تواند تصمیم گیران، سیاست گذاران و برنامه ریزان توسعه دانشگاه را در جهت بهبود روش ها و نیل به اهداف و افزایش بازدهی یاری نماید. فقدان وجود نظام ارزیابی در یک سیستم و سازمان به معنای عدم بر قراری ارتباط با محیط درون و برون سازمان تلقی می شود که پیامد آن کهولت و در نهایت مرگ سازمان است
