(برای دیدن این ویدیو کلیک نمائید.)
به نام خداوند جان و خرد
استادان فرهیختۀ دانشگاه‌های جهان
با درود و احترام؛
آغاز فاجعه آن‌جاست که دانش، به جای تعیین راهبرد، ابزار راهبردِ قدرت‌طلبان شود و قوانین بین‌الملل ـ این حاصلِ تدبیر اندیشمندان ـ بازیچۀ آنان گردد. ما اکنون به مرزهای آغاز فاجعه در اخلاق و انسانیت، نزدیک شده‌ایم. در این شرایط حساس، ایران مورد هجوم نظامی اسرائیل و امریکا قرار گرفته‌است. مایلم در این وضعیت، چند نکته را بر اساس اصول حقوق بین‌الملل فرایاد آورم:
- ایران، هرگز آغازگر جنگ نبوده‌است و ادعای حملۀ «پیش دستانه» اسرائیل نیز فاقد مشروعیت حقوقی است، زیرا هیچ سند حقوقی بین‌المللی این مفهوم را به رسمیت نمی‌شناسد.
- حمله اسرائیل به ایران مصداق نقض ماده ۱ اهداف و اصول منشور ملل متحد از جمله بند ۱ آن است که تهدیدی جدی علیه «صلح و امنیت بین‌المللی» خواهد بود.
- حملۀ اسرائیل و امریکا به خاک ایران، مصداق آشکارِ نقض بند ۴، مادۀ ۲ از منشور ملل متحد است؛ بر این اساس، استفاده از زور علیه «تمامیت ارضی» کشورها، ممنوع است.
- حملۀ اسرائیل به زیرساخت‌های اقتصادی مثل صنایع، معادن و پالایشگاه‌ها که غیرنظامیان در آن‌ها مشغول به کار بودند، مصداق نقض آشکار کنوانسیون‌های ژنو و پروتکل‌های الحاقی از جمله کنوانسیون چهارم ژنو (۱۹۴۹) و پروتکل‌های الحاقی اول (۱۹۷۷) است.
- ۵. حمله به صدا و سیمای ایران از سوی اسرائیل، در شرایطی که خبرنگاران در آن مشغول به فعالیت بودند، نقض مادۀ ۱۸ و ۱۹ کنوانسیون چهارم ژنو و مادۀ ۵۲ پروتکل الحاقی اوّل بود. افزون بر این پروتکل، مصونیت خبرنگاران از تعرض، در کنوانسیون‌های ژنو ۱۹۴۹، به ویژه کنوانسیون سوم و پروتکل‌های الحاقی، به ویژه مادۀ ۷۹ پروتکل الحاقی اول مورد تأکید قرار گرفته‌است. این اقدام، نقض صریح مادۀ ۱۹ اعلامیۀ جهانی حقوق بشر و مادۀ ۱۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی، با موضوع آزادی مردم در داشتن نظر و بیان و دسترسی آزاد به اطلاعات و رسانه بدون ملاحظات مرزی به شمار می‌آید.
من از ایران با شما سخن می‌گویم. کشوری که ریشه‌های تاریخی حقوق بشر را در آن ـ دورۀ پادشاهی کوروش ـ جسته‌اند. کشوری که بنا بر پژوهش‌های تاریخی و دیرینه‌شناختی، قدیمی‌ترین ملت-دولت (Nation-State) در میان کشورهای جهان است؛ ما می‌مانیم و همچون نیاکان خود، در وسعت این سرزمین، صلح را در سایۀ گفتار نیک، پندار نیک و رفتار نیک، پاس خواهیم داشت؛ امّا آستانۀ فاجعه برای صلح و اخلاق بشر، اکنون نزدیک است.
از شما استاد فرهیخته، به عنوان مرجع معتبر صلح و اخلاق در سطح افکار عمومی جهانی، می‌خواهم که از منادیان صلح و حقوق بشر بپرسید که «آیا از شکسته شدن مدامِ خطوط قرمز این قوانین نمی‌هراسید؟ آیا نگران آیندۀ صلح در جهان، کودکان بی‌پناه و فجایع عظیم انسانی نیستید؟ آیا نقض آشکار قوانین مصوب نهادهای بین‌المللی در حملۀ نظامی به زیرساخت‌های اقتصادی و تعرض به حاکمیت ملی ایران، زمینه‌ساز نقض حاکمیت ملی ملت-دولت‌های مبتنی بر حاکمیت حقوقی نظام پسا‌وستفالیایی نیست؟ و در نهایت آیا این رویکرد اخیر قدرت‌های جهانی، باعث بازگشت جهان به نظم پیشاوستفالیایی نمی‌شود؟»
از شما خواهشمندم که نه به خاطر ایران (که ایران با اقتدار خواهد ماند)، بلکه به خاطر فردای بشریت و جهانی صلح آمیز برای کودکان، به نقض آشکار قوانین بین‌المللی در حملۀ امریکا و اسرائیل به ایران واکنش نشان دهید.
دوست‌دار شما
علی تسنیمی
سرپرست دانشگاه حکیم سبزواری