رویداد تداکس حکیم سبزواری، که ۳۰ فروردین ماه در دانشگاه حکیم سبزواری برگزار شد، مجموعه‌ای از سخنرانی ایده پردازانی بود که با هدف ایجاد انگیزه و علاقه و الهام بخشی به مخاطبان این رویداد و گسترش ایده هایشان در صحنه ی بین المللی قدم در این راه گذاشتند .این رویداد با این هدف به صورت مستقل از کنفرانس تد در امریکا و البته تحت لیسانس آن برگزار شد. همایشی که به اذعان مخاطبینش با کیفیت بالا و بسیار خوبی توسط تیم دانشجویی فعال و پویا با همکاری اساتید دانشگاه برگزار شد، گفتگویی با دکتر عیسی کهن (مسئول برگزاری رویداد) و دکتر علیرضا کیخسروی (دبیر علمی سخنران ها) از اساتید هیات علمی دانشگاه حکیم سبزواری و خانم نعمتی زاده (ارگانایزر رویداد) و خانم بیهقی (کوارگانایزر رویداد) از دانشجویان دانشگاه حکیم سبزواری، به نمایندگی از تیم بزرگ برگزار کننده تداکس دانشگاه حکیم سبزواری در خصوص فکر اولیه، کیفیت برگزاری، اهداف و دغدغه های این تیم از برگزاری این رویداد داشته ایم که در ادامه خواهید خواند:
*در ابتدا در مورد رویداد تد برای ما توضیح بدهید، تد چه برنامه ای است و چه اهدافی را دنبال می کند؟
خانم نعمتی زاده: از ابتدا اگر بخواهیم شروع کنیم، تد کنفرانسی در آمریکا است که هر ساله برگزار می‌شود، در این رویداد ایده‌پردازان مختلف از سراسر جهان جمع می‌شوند و در یک بازده زمانی کوتاه و محدود ۱۸ دقیقه ای در مورد ایده های نوین خود صحبت می کنند. سخنران‌ها در این همایش ها زمینه یکسان و مشترک ندارند و در یک چارچوب خاص و مشخص از نظر تخصص یا حوزه کاری قرار نمی‌گیرند. نیت این هست که تنوع حفظ شود. در همین راستا حتی در راهنمای برگزاری قید شده که در هر دوره این رویداد هیچ دو سخنران نباید زمینه مشترکی داشته باشند. این کنفرانس از چند سال پیش برنامه ای را شروع کرد به نوعی که افراد داوطلب بتوانند در شهرها و کشورهای دیگر هم این تجربه را پیاده کنند، در همین راستا شاخه ی جدیدی را راه اندازی کردند به نام TEDx، ایکس به معنای استقلال این رویداد از خود کنفرانس تد است. برای برگزاری داوطلبان لزوما باید مجوز برگزاری دریافت کنند به این صورت که کسی که می‌خواهد چنین تجربه‌ای برای شهر یا کشور یا مکانی که در آن زندگی میکند را داشته باشد به سراغ تد می رود و پس از پرکردن فرم اپلای و طی کردن امتحان و مصاحبه، مجوزی را با چارچوب تد و با قوانین تد به اسم آن شهر و مکان دریافت می کند و این رویداد را تحت نظر تد در آن محل برگزار می کند.
*چگونه شد که تصمیم گرفتید این رویداد را در دانشگاه حکیم سبزواری برگزار کنید، فکر اولیه برگزاری این رویداد از کجا آمد؟
خ. نعمتی زاده: ما در یک همایشی در دانشگاه حضور داشتیم، روز اختتامیه دیدیم که چقدر می‌توانست این همایش بهتر باشد چقدر دانشجویان نیاز به انگیزه و انرژی بیشتری دارند و چقدر این دانشگاه می‌تواند ظرفیت انسانی ش را بیشتر پرورش و نشان دهد، چقدر می‌تواند جذابیت‌های این دانشگاه بیشتر به چشم بیاید و در صحنه بین‌المللی دیده شود. جایی که ما می‌شناختیم برای این موضوع، تد بود، جایی که می‌توانست به بهترین نحو ممکن وجه جدیدی از جامعه ی دانشگاه را نشان دهد. بنابراین به تدکس روی آوردیم که بتوانیم انگیزه و روحیه ی جدیدی برای پتانسیل انسانی این دانشگاه باشیم و همچنین وجه و جلوه جدیدی از دانشگاه را معرفی کنیم.
*قبلا هم با رویداد تد آشنایی داشتید ؟
خ. نعمتی زاده: بله. از دوره راهنمایی با تد آشنا بودیم و از طریق اینترنت پیگیر بودیم، البته به پیشنهاد یک دوست با تدکس اشنا شدیم. تد قبلا اینقدر در داخل کشور مشهود نبود الان خیلی بیشتر جا افتاده. البته به هر حال تد بازخورد خیلی خوبی دارد، یعنی هر جا که می‌روید و سخنرانی می‌بینید که کوتاه و خیلی تاثیرگذار است، پشت آن ماجرا حتما تد هست.
*سخنرانی کوتاه و تاثیرگذار یعنی چی؟ یعنی درباره ایده‌هایشان صحبت می‌کنند؟
خ. نعمتی زاده: بله. مثلا یک نفر کار خاصی انجام داده است و ایده‌ای داشته است حالا می‌آید مسیر و شور و ذهنیتی که برای آن ایده داشته است را ترسیم میکند و در یک بازده زمانی کوتاه (حداکثر ۱۸ دقیقه) توضیح می‌دهد که خسته‌کننده هم نباشد برای مخاطب، زبانش هم خیلی ساده و کاربردی است که همه مخاطب‌ها و همه کسانی که می‌بینند متوجه بشوند.
*از چه تاریخی شروع کردیدبرای برگزاری این فرآیند در دانشگاه حکیم سبزواری؟
خ. بیهقی: از خرداد ۹۶ شروع کردیم به کارهای اولیه و آبان ۹۶ هم مجوزمان توسط دفتر مرکزی تد صادر آمد.
د.کهن: تدکس در جنبه بین المللی نیاز به مجوز تد مرکزی دارد که آبان ۹۶ نهایی شد. از طرفی برگزاری تدکس در داخل دانشگاه نیاز به مجوز شورای پژوهشی دارد که این مجوز هم در آذر ۹۶ توسط شورای پژوهشی دانشگاه صادر شد.
*سخنران‌ها چگونه انتخاب شدند؟
خ. بیهقی: گروه شش نفره اصلی دانشجویی شامل خانم ها: سیمین نعمتی‌زاده، آلا بیهقی، الناز ریحانی، پریسا شهرآبادی. فائزه موسوی، شیما سپهری منش هر کدام نزدیک ۱۰ تا ۱۵ شخص را معرفی کردند. برگزیده هایی از این گزینه های پیشنهادی را پیگیری کردیم و با دکترکیخسروی و دکترکهن مشورت میکردیم راجع به این که آیا آدم‌های مصلحی هستند برای این که سخنران باشند یا خیر. چند نفر ازگزینه هایی که نهایی هم شدند را خود آقای دکتر کهن و دکتر کیخسروی معرفی کردند.
*سخنران ها چه ویژگی‌هایی باید می‌داشتند؟
د. کهن: انتخاب سخنران بیشتر میدانی بود البته یک روند سیستماتیک هم داشتیم که فراخوان دادیم و از بین کسانی که در سایت ثبت نام می‌کنند افرادی را انتخاب کردیم. از بین ۱۲ سخنرانی که داشتیم یک نفر از طریق همین سیستم خوداظهاری انتخاب شد اما بقیه انتخاب ها میدانی بود. یعنی ما کسانی را می‌شناختیم و میدانستیم قابلیتی برای ارائه در تدکس دارند و معرفی میکردیم. مثلا میدانستیم که آقای دکتر میرزاوزیری در دانشگاه فردوسی مشهد و استان خراسان درحوزه ریاضیات شیوه نوین و موفقی را به کار گرفته اند. آمدیم از این قابلیت‌های میدانی استفاده کردیم. هر زمانی هم که تبلیغات میکردیم برای تدکس، هم زمان این را بیان میکردیم که اگر کسی می‌تواند سخنران تدکس باشد اعلام آمادگی کند. در سایت هم بخشی داشتیم برای این که سخنرانان ثبت نام کنند. ۴۶ نفر برای سخنرانی ثبت نام کردند. که از بین آن ۴۶ نفر ۱ نفر انتخاب شدند که آقای آل هاشمی بودند. البته در انتخاب سخنرانان سعی شد که تنوع موضوعی و حرفه ای سخنرانان رعایت شود و افراد از زمینه های کاری مشترک انتخاب نشوند.
*سخنران‌ها انتخاب شدند و شروع کردید به تبلیغات برای تدکس ؟
د.کهن: نه، ما تبلیغات را از آذرماه که مجوز برگزاری رویداد توسط شورای پژوهشی صادر شد شروع کردیم ولی انتخاب سخنرانان در نیمه فروردین ماه ۹۷ نهایی شد. افرادی که ثبت نام کردند و عده‌ای را هم ما کاندید کردیم، در مجموع و از بین این‌ها رسیدیم به ۱۲ نفری که انتخاب شدند. حتی گروه چوب بازی در هفته آخر پیشنهاد و انتخاب شدند. در واقع انتخاب سخنرانان سیال بود تا هر لحظه که توانستیم افراد را انتخاب یا رد کنیم و هر لحظه که گزینه بهتری داشتیم با گزینه های قبلی جایگزین کنیم. این روند به دو دلیل به کار گرفته شد یکی این که زمان کافی نداشتیم و دوم این که می‌خواستیم از بهترین گزینه هایمان استفاده کنیم.
*برخی برایشان سوال بود که چرا تعداد مخاطب این رویداد محدود و چرا فقط ۱۰۰ نفر گنجایش ؟ و یک انتقادی هم داشتند که گفتند برای دانشجو هزینه ۵۰ هزار تومان زیاد است؟
خ. نعمتی زاده: مجوزی که از تد گرفته می‌شود یک سری محدودیت‌ها را مشخص می کنند. خود مجوز برای برگزاری یک رویداد در یک سال و فقط برای ۱۰۰ نفر مخاطب است. این محدودیت را خود تد برای ما در نظر گرفته بود و برای بقیه هم همین وضعیت است. برای هزینه هم، بخش قابل توجهی از هزینه‌های رویداد از بلیط فروشی تامین می‌شد و اگر قرار بود که بلیط فروشی بخواهیم پول کمتری بگیریم یک سری از خدمات ما به مخاطبین به مشکل برمی‌خورد. تازه هزینه را خیلی کم کردیم. چون رویداد های دیگر اصولا بیشتر از ۸۰ هزار تومان هزینه بلیط شان بود و این جدا بود از هزینه فوق‌العاده‌ای که پشت این ماجرا کردند و اسپانسر خیلی بزرگی هم داشتند. ولی همایش ما در همه جنبه ها دانشجویی بود هم هزینه های برگزاری را دانشجویی کردیم و هم قیمت بلیط هایمان را دانشجویی در نظر گرفتیم.
د.کهن: البته مبلغ ۵۰ هزار تومان در مقایسه با هزینه ی خیلی از همایش ها خیلی زیاد هم نیست. هزینه برخی از همایش‌هایی که برگزار می‌شود ۲۵۰ تا ۳۰۰ هزارتومان است. قبول دارم که از نظر هزینه دانشجویی هزینه سنگینی است ولی برگزاری رویداد هم هزینه داشته است. در مجموع بخش قابل توجهی از ۵۰ هزارتومان هزینه بلیط از طریق ناهار و میان وعده ها و گیف بک ها به مخاطب برگشته است.
خ.بیهقی: البته این پول بلیط فروشی هم صرفا هزینه‌های ما را تامین نکرد. ما تقریبا در تمام بخش ها اسپانسر داشتیم از جمله دانشگاه که اسپانسر طلایی ما بود. در درجات دیگری برای صحنه و فیلم برداری و … اسپانسر های با کیفیتی داشتیم.
*دانشگاه چه میزان کمک کرد؟
د.کهن: حامی اصلی ما دانشگاه بود. کمک خیلی خوبی کردند به طوری که هزینه رفت و آمد سخنرانان، ناهار رویداد، اسکان سخنرانان و محل برگزاری با دانشگاه بود. البته این کمک ها در نیمه فروردین قطعی شد که کاش زودتر اتفاق می افتاد.
نکته مهم این که ما واقعا ممنون هستیم از دکتر مولوی که اگر چه دیر خبردار شدند و دیر ما را پوشش دادند ولی وقتی در جریان امور قرار گرفتند خیلی خوب پوشش دادند. از روزی که ما خدمت ایشان رسیدیم همه جوره از ما حمایت کردند و بعد از این رویداد کلی به ما انرژی دادند. امیدواریم که بعد از این هم اگر بچه‌ها خواستند این کار را تکرار کنند باز هم مورد حمایت بشوند و یک نگاه نو به آن‌ها بشود.
خ. نعمتی زاده: این کمک‌ها اگر حداقل یک ماه زودتر می‌بود خیلی از کارها بهتر پیش می‌رفت و خیلی از کارهایی که می‌خواستیم انجام دهیم الان حسرت ش به دل‌مان نمی‌ماند.
خ.بیهقی: شاید برخی از خلاء ها را کسی نفهمیده باشد ولی تیم برگزاری در جریان یک سری درز و شکاف‌های ریزی هستند که می‌توانست خیلی بهتر باشد در صورتی که هزینه ها تامین می شد.
*استقبال دانشجوها و استقبال از خارج دانشگاه چگونه بود؟
خ.بیهقی: استقبال از دو هفته مانده به رویداد خیلی زیاد شد. در حدی که ما سایت را به خاطر آنکه ۱۰۰ نفر ظرفیت هم کامل شده بود، بستیم. ولی برای ما فرم پیش ثبت نام پر می‌شد و تماس تلفنی مکرر که ما می‌خواهیم در این رویداد حضور داشته باشیم. زمانی که تبلیغات اوج گرفت و دانشگاه شروع کرد به همکاری صد در صد استقبال خیلی زیاد شد. ما حدود ۳۰ نفر مخاطب داشتیم که تماس می‌گرفتند و می گفتند، پیش ثبت نام دارند ولی سایت بسته بوده است. خارج از دانشگاه هم چون رویداد عمومی بود از چند جا ما مخاطب داشتیم. از دانشگاه آزاد و پزشکی هم مخاطب داشتیم، از شهر مشهد و تهران هم مخاطب داشتیم.
خ.نعمتی زاده: یک سری هم می‌خواستند از اراک بیایند. یک سری از کرمانشاه می‌خواستند بیایند. از تهران ۴ تا ۵ نفر می‌خواستند گروهی بیایند که به خاطر کنسل شدن پرواز آن‌ها نتوانستند بیایند.
*با توجه به صحبت‌هایی که درباره تد انجام شد، حتما مجوز گرفتن خیلی سخت بوده است؟
د. کهن: مجوز گرفتن از تد سخت بود، اما شاید مجوز از این نظر که دانشگاه موافقت کند یا نه منظور شما است. چطوری دانشگاه اجازه داده است که برگزار شود؟ در شروع این همایش به عنوان یک همایش در شورای پژوهشی مطرح شد. معاونت پژوهشی هم مثل باقی همایش‌ها با آن برخورد کرد، یعنی همان بودجه‌ای که برای باقی همایش‌ها در نظر می‌گیرد، در نظر گرفت و نوع حمایتش هم همان بود. تا این که یک هفته مانده به همایش جلسه‌ای با رئیس و معاونان دانشگاه گذاشتیم و آن جا کمک‌های بهتری شد و باعث شد اسپانسر بگیریم و بخش قابل توجهی از هزینه‌ها را دانشگاه تامین کرد.
خ.بیهقی: در رابطه با این که تد چطوری موافقت کردند که این رویداد در دانشگاه برگزار شود، این خیلی حاشیه‌ای هست و برای تد این موضوع مهم نیست که در کدام مکان برگزار می‌شود. بیشتر گروه برگزارکننده و کسانی که می‌خواهند بیایند و هدف مهم است. چندین بار از طریق ایمیل پرسیدند که هدف‌تان از برگزاری این رویداد چیست؟ چرا می‌خواهید برگزار کنید و چه ایده‌ای پشت این کار دارید؟ در واقع انها بیشتر به دیدگاه گرایش دارند تا مکانی که می‌خواهیم برگزار کنیم. چندان مهم نیست که کدام شهر است. ما هدف مان را اینطور توضیح دادیم رویداد تمی دارد که با عنوان “هیچ چیز آن طوری که به نظر می‌آید، نیست” ما حول این موضوع مانور دادیم و گفتیم ما دنبال یک تغییر دیدگاه بین دانشجوهامون هستیم به خاطر این که محیط را از حالت راکد در بیاوریم و پویاتر کنیم.
خ. نعمتی زاده:گفتیم که این می‌تواند خیلی قدم بزرگی باشد برای دانشجویان دانشگاه ما، دانشجویان ما می توانند یک رویداد نو و جدید تجربه کنند و اینگونه می توانیم یک راه جدید به آن‌ها نشان بدهیم، چون خیلی‌ها تد را نمی‌شناختند و این خیلی فضای خوبی برای آشنا کردن یک جامعه با ایده های ناب داخلی و همچنین ایده های ناب تد بود.
خ.بیهقی: دانشگاه ما هم دانشگاهی با پتانسیل بالا از همه نظر است، چه پتانسیل عمرانی و چه پتانسیل انسانی. منتهی فکر می‌کنم که بازده آن پایین است و استفاده صد در صد از همه امکاناتش نمی‌شود.
*دانشجوهایی که در این پروسه چندین ماهه بودند همه از گروه زیست‌شناسی بودند؟
خ.بیهقی: نه، یکی از ویژگی‌های بزرگ گروه ما این بود که همان قدر که در موضوع سخنرانی‌هایمان تنوع داشتیم در رشته تحصیلی بچه‌ها هم تنوع داشتیم. یعنی بچه‌ها از نفت، مهندسی، ادبیات، علوم پایه، علوم انسانی، زبان خارجی، هر کسی در حوزه تخصص خودش بودند. مثلا بچه‌های زبان انگلیسی رفته بودند گرایش ویراستاری و ترجمه و آن جا کمک می‌کردند یا از بچه های برق که برای کار های الکترونیکی کمک کردند.
خ. نعمتی زاده: حتی یک سری‌ها بودند که کارشان به تخصص‌شان ربطی نداشت ولی خیلی قوی عمل کردند. مثلا بچه‌های آمار دکور کار می‌کردند. بچه های زیست در تبلیغات و هماهنگی، بچه‌های فیزیک در ترجمه کار می‌کردند. کسانی که اصلا کارشان چیز دیگری بود ولی قابلیت‌هایی داشتند که این جا تازه فهمیدند و کشف کردند. یکی یا دو تا از بچه‌ها الان به طور رسمی مترجم تد شدند.
*در روز برگزاری شما به عنوان کسانی که دست‌اندرکار بودید، بازخورد بقیه را چطوری دیدید؟
خ. نعمتی زاده: خیلی مثبت بود. یعنی شب مراسم که برگشتیم به سمت خوابگاه، آخرشب تلگرام که چک میکردیم، حدود ۷۰ تا پیام آمده بود که فقط تشکر بود. خیلی کم پیش می‌آید که مخاطب برگردد به خانه و یک متن یک صفحه‌ای بنویسد و تشکر کند.
د.کهن: بزرگترین حمایت را هم دکتر مولوی از ما کردند،. همان روز بهترین بازخوردی که می‌توانستیم بگیریم از دکتر مولوی گرفتیم. در حین مراسم ایشان ۵ دقیقه آخر را جمع‌بندی کردند و تشکر کردند. صحبت ایشان نیز این بود که چطور از یک دانشگاه در شهرستان و در یک شهر کوچک می‌توانیم جهانی شویم و ایده‌هایمان را گسترش بدهیم.
*هم اکنون رویداد ثبت شده است؟
خ. نعمتی زاده: رویداد از همان روزی که مجوز را گرفت در سایت تد قطعی شد. اکنون که رویداد برگزار شده است و در حال اضافه کردن اسامی تیم و سخنران‌ها و تکمیل صفحه هستیم و تا یک ماه هم وقت داریم که ما تا جایی که بتوانیم زودتر این کار را می‌کنیم و ویدیوهای تد را آپلود خواهیم کرد و بعد می‌رویم برای ادامه پروسه که ویدیوها بازبینی شود، تایید و تدوین مجدد شود در خود تد و اگر تائید شود برویم روی سایت تد.
د.کهن: تدوین ویدئوها هم بخش مهمی از کار است. البته همه ویدیوها به یوتیوب می‌رود اما ممکن است همه بر روی سایت تد قرار نگیرد.
*خب ما این رویداد را برگزار کردیم، بعد چه اتفاقی می‌افتد؟ منظورم نیجه مورد نظر شماست.
د.کهن: یکی از مهمترین نتیجه ها را می توانم اینگونه ترسیم کنم، موضوعاتی که در ایران وجود دارد و خیلی‌ها از آن ها دغدغه‌های جهانی است، هر کسی که این را ببیند خواهد فهمید که این جا هم دغدغه‌های جهانی وجود دارد که می‌توان معرفی کرد و به جای این که ما همه ایده‌ها را از یک کشور اروپایی یا آمریکایی بگیریم از یک شهرستان در استان خراسان ایران هم داشته باشیم.
بیهقی: از طرفی اگر بخواهیم بازخورد را از طرف دانشگاه نگاه کنیم، باید بدانید ما در همه برنامه‌ها ویدیوهایی که آپلود می‌کنیم این موضوع اشاره خواهد شد که این رویداد کجا برگزار شده است. hsu می‌خورد. چون همان دکوری که پشت سر سخنران هست بزرگ نوشته شده است اسم دانشگاه. جدا از این که همه سخنرانان ما که این ۱۳ نفر بودند. بالاخره در اینستاگرام فالوورهای میلیونی دارند و همه بعد از رفتن شان پستی گذاشته بودند که این جا چقدر به آن‌ها از همه نظر خوش گذشته است و چقدر همه چیز برایشان خوب بوده است.
این یک پروسه خیلی طولانی و چندین ماهه را گذراندید و خسته شدید. اگر باز هم بخواهند که این تدکس را برگزار کنید، باز هم برگزار می‌کنید؟
خ.بیهقی: بله، مشروط به داشتن یک هزینه حداقلی و بودجه ثابت که ما به پشتوانه آن همه چیز را جلو ببریم. چون بازخوردهای خوب به هر حال بی تاثیر نبوده است و انگیزه را ایجاد کرده است. اگر از آن نظر تامین شود چرا که نه.
*یک جمع‌بندی داشته باشیم. انتقادی یا پیشنهادی اگر هست بفرمایید؟
د.کهن: من فکر می‌کنم که حرکت خوبی بود بیشتر از این که مهم باشد که تد برگزار شده است یا نشده است یا خروجی تد چه بوده است، سرمایه های بهتری به دست آوردیم. فکر می‌کنم همین که ما الان ۵۰ تا دانشجو داریم که یک تجربه کار بین‌المللی در یک سطح و کلاس بالا را دارند، این بزرگترین سرمایه دانشگاه است و این که ما این همه نیروی انسانی قوی داشته باشیم که در این مسیر تربیت شده‌اند. این که دانشگاه به همه کشور و همه دنیا معرفی می‌شود که دانشگاه حکیم سبزواری در این موقعیت جغرافیایی قرار دارد و دارای این پتانسیل ها است. این ها بهترین خروجی برای دانشگاه و تیم اجرایی است. شاید با هیچ چیز دیگری نشود این قدر بازخورد گرفت.
در حوزه دانشگاه هم ما انتظارمان هم از حوزه فرهنگی و هم از حوزه روابط عمومی و هم از حوزه‌های دیگر این هست که از رویکردهای بلندپروازانه حمایت کنند و برای حمایت نگاه درازمدت هم داشته باشند. مسئولین در حوزه فرهنگی و روابط عمومی با ما همکاری خیلی خوبی کردند. اما آن نیروهایی که در سمت اجرایی بودند یک سری مشکلاتی داشتیم که کاش نمی‌داشتیم. شاید هم بار منفی برای بچه‌ها داشت، این که پذیرفته نشده بودند که با آن‌ها خوب برخورد شود. این اگر امروز در سالن باز شود یا بسته شود چه گروهی ممکن است ناراحت شود یا نشود. اگر یک تیزر پخش شود یا نشود چه گروهی ممکن است مورد تاثیر باشند. یک نگاه بلند مدت به این سبک برنامه های اگر داشته باشیم و این که برگزاری چنین رویدادهایی چقدر می‌تواند برای دانشگاه بازخورد داشته باشد، چقدر بچه‌ها می‌توانند تجربه جدیدی کسب کنند و چقدر دنیا می‌تواند خبردار شود از استعدادهای ما، خیلی ازین مسائل خرد و بی اهمیت پیش نمی آید.
انتظار این است تیمی که از خودش مایه می‌گذارد و منفعتی برایش در نظر گرفته نشده است، امتیاز خاصی برایش ندارد و صرفا از دلش این کار را میکند و دغدغه‌اش دانشگاه است، و بالعکس دغدغه‌اش منافع شخصی یا امور مالی نیست بلکه دغدغه‌اش دانشگاه و اعتبار دانشگاهش است بیشتر مورد حمایت قرار گیرد. وقتی چنین کسی کار میکند باید تشویق شود. ضمن تشکر فراوان از کسانی که در این حوزه تصمیم‌گیرنده هستند و ما را حمایت کردند در کنارش از تیم اجرایی هر حوزه در دانشگاه هم گلایه‌مند هستیم که آن طوری که می‌خواستیم با تیم تد همکاری نکردند. لااقل آن طوری که با بقیه تیم‌ها همراهی می‌کنند هم با تیم تد همراهی نکردند و این باعث گلایه مندی تیم اجرایی ما بود.
وظیفه خودم میدانم از ریاست محترم دانشگاه اقای دکتر مولوی و رئیس دفتر ایشان جناب دکتر تسنیمی، رئیس دانشکده علوم جناب دکتر علوی، معاونت محترم فرهنگی و دانشجوی حناب دکتر صیانتی، مدیر محترم حراست آقای نصرتی پور و تیم های خدمات صمیمانه تشکر کنم.
در مجموع تجربه خوبی هم برای دانشجوها و هم برای مخاطب‌ها بود و هم برای دانشگاه و هم برای سخنران‌ها. یعنی سخنران‌ها هم بازخورد خوبی دادند و همه هم تشکر کردند و همه در پروفایل های اینترنتی که داشتند بازتاب خیلی خوبی هم از صمیمیت بچه‌ها و هم از پذیرایی که از آن‌ها شده بود و هم از مهمان‌نوازی و قابلیت های دانشگاه حکیم سبزواری داشتند. فکر می‌کنم که همه این‌ها در مجموع به اسم دانشگاه حکیم تمام می‌شود و خوشحال هستیم که این قدم توانسته است یک گام برای معرفی بهتر دانشگاه حکیم در ذهن افراد باشد.
خ. بیهقی: بالاخره از کسانی که آمدند افراد شاخصی بودند و برخی از آن ها اساتیدی ازدانشگاه فردوسی، شاهرود، دانشگاه شریف، دانشگاه اصفهان بودند و هنگامی که به شهرشان برمی گردند و تجربه‌هایشان را با چند نفر در میان می‌گذارند و این یعنی دیده شدن دانشگاه در محیط‌های آکادمیک دیگر.
*در کل از کاری که انجام دادید راضی بودید؟
خ. بیهقی و خ. نعمتی زاده: : در کل بله ولی در جزء نه. می‌توانست خیلی چیزها بهتر باشد. دکتر کهن و دکتر کیخسروی خیلی خیلی همکاری و کمک کردند، ریاست دانشگاه اقای دکتر مولوی، رئیس دانشکده علوم دکتر علوی، دکتر تسنیمی، دکتر صیانتی، آقای نصرتی پور و بچه های خدمات و حراست که همراه ما بودند و کمک کردند. این را هم بگویم که روزی که پروسه‌ای انتخاب تیم صورت می گرفت من و بچه ها این واژه چندین بار تکرار کردیم که ما یک تیم آماتور بی حاشیه میخوایم و داریم و آن تیم را ترجیح دادیم به تیم حرفه‌ای پرحاشیه. به بچه‌ها هم گفتیم و همه قبول دارند. همه خیلی دلی کار کردند و خیلی بی منت بودند و صمیمی بودند. هیچ چیزی هم از تدکس گیرمان نیامد. جز تجربه‌ای که به دست آوردیم و این تجربه از دید ما ارزشمند تر از هر چیز دیگری ست.