….بعد از نماز و رجوع به منزل، ناهار را در بیرونی صرف  می کردند

سفره ای می افتاد، هر روز چند نفر مهمان  با ایشان ناهار را می خوردند

طعام هم ، هر چه در اندرونی طبق قاعده پخت می شد،برای پذیرایی می آوردند

یک سفره ساده که بسیاری از بزرگان شهر، علما، طلاب  و سایر اقشار از بودن بر ان سفره، لذت وافر می بردند .

روزهایی بود که اگر کسی ظهر بر سر سفره ی ایشان نبود، خادم  یا کسی را می فرستادند تا از سر کوچه یا خیابان شخصی را بر سر سفره بیاورند، تقریبا تا حد امکان تنها غذا تناول نمی کردند

معمولا پنج شنبه ها ظهر اشخاص و مقامات یا مسئولین مرتبط شهر را برای صرف ناهار به منزل دعوت می کردند

ولی خود به جهت از جهات ، در داخل شهر بر سر سفره کسی حاضر نمی شدند و در مراسماتی هم که حضور می یافتند قبل از افتادن سفره اطعام بلند می شدند، همه هم جهت را می دانستند لذا بانیان مجلس ناراحت نمی شدند

البته دعوت در بیرون از شهر اماکن و روستاهای اطراف استثناء از این امر بود

بعد از صرف ناهار و گذشت ساعتی به اندرونی می رفتند تا استراحت کنند، یا به سایر امور مربوط خود بپردازند.

شب ها هم در مسجد جامع به اقامه ی نماز می پرداختند، بعد از  ان مقداری در خیابانهای شهر به همراه یکی دو نفر از اطرافیان پیاده روی می کردند

بعد از  مراجعه به منزل و گذشت چند ساعت مجددا به بیرونی منزل می آمدند،تا پاسخگوی افرادی که برای ملاقات، کار  یا مسئله ای چه به صورت حضوری یا تلفنی تشریف آورده بودند،باشند.

البته اطرافیان و دوستداران هم همیشه چند نفری بودند  که با گعده ی خود، مباحث مختلف سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و.. را چه با شوخی و یا جدی مطرح می کردند… بعد از  دو  سه ساعتی، نشست شبانه پایان می یافت.

این بر نامه روزانه ایشان در منزل بود

✔️ ۲ – ایجاد مدارس علمی

یکی دیگر از اقدامات علمی ایشان  علاوه بر داشتن مباحثات و دروس روزانه  در منزل،

اداره، یک دو مدرسه علمیه بود،که همه ی امور لازم ان طبق نظر ایشان می گذشت.

یکی از انها “مدرسه ی علمیه ی محمدیه” بود (که در میدان کارگر _ خیابان افسر واقع شده است)

بانی این مدرسه  خیری به نام”حاج محمد” بوده، به همین جهت انرا “مدرسه محمدیه” می گفتند

ظاهرا این آقا دارینی بوده که بعد از ساخت انرا وقف بر طلاب نموده و تولیت انرا به اقای فقیه سبزواری واگذار می نمایید

گویا وقف نامه و شرایط ان طبق نظر شخص اقای “فقیه سبزواری” تنظیم و محضری می گردد

ایشان هم همه امور مربوط انرا به اقای علوی واگذار می کند تا ایشان به”حیث ما یشاء” عمل کنند بعد از فوت “ایت اله فقیه سبزواری” فرزند ارشد ایشان جناب “اقای اقا سید محمد باقر فقیه سبزواری” که ساکن قم بودند، متولی میشوند، ایشان هم همه امورات را “کما کان” به حضرت اقا تفویض می کنند، این مدرسه اکنون دایر نیست.

مدرسه ی دوم مدرسه ی علمیه واقع در ششتمد است این مدرسه توسط” اقای  آشیخ  محمد صادق محمدی” (که از اهل علم شهر بودند و کرسی تدریس داشتند،  بازنشسته و عضو هیات علمی دانشگاه تهران) ساخته شده بود، بعد از تکمیل ساخت حاج آقای محمدی هم امورات این مدرسه را در اختیار حضرت اقای علوی قرار می دهند تا نسبت به پذیرش طلبه وجذب انها وسایر امورات آموزشی و رفاهی انها اقدام کند .

مدتی اقای آشیخ حسین اخلاقی  و مدتی هم اقای آشیخ محمد هادی اکبرنیا مدیریت انرا بعهده داشتند، خود حاج اقا محمدی هم اواخر هفته جهت سرکشی و یا درس و بحث به انجا می رفتند

هدف از ایجاد این مدرسه جذب طلاب مستعد از روستاهای اطراف ششتمد و اشنایی با مقدمات حوزه بود تا طی مراحل مقدماتی به سبزوار یا اطراف جهت ادامه ی تحصیل منتقل شوند.

این مدرسه هم اکنون  دایر نیست و بحال خود رها شده است